บทที่ 54 54

“เอาเถอะ เจ้าพักสักคืนสองคืนคงพอกระมัง”

หลินหลินยิ้มหวาน “เพียงพอแล้วเพคะ”

ฉินซือเฉิงได้แต่มองตามแผ่นหลังบอบบางเดินกลับออกไปอย่างเสียดายแม้ในใจยังอยากจะกระชากนางให้หันกลับมายามมองสะโพกผายกลมที่นวยนาดออกไป นั่นนางกำลังจะยั่วให้คลั่งตายหรือไร

ความแข็งดุดันภายใต้อาภรณ์สีทองหรูหราประดับมังกรถึงเก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ